سر آغاز دین، خداشناسی است و کمال شناخت خدا، باور داشتن او و کمال باور داشتن خدا، شهادت به یگانگی اوست؛ و کمال توحید (شهادت بر یگانگی خدا) اخلاص و کمال اخلاص، خدا را از صفات مخلوقات جدا کردن است، زیرا هر صفتی نشان میدهد که غیر از موصوف، و هر موصوفی گواهی میدهد که غیر از صفت است، پس کسی که خدا را با صفت مخلوقات تعریف کند او را به چیزی نزدیک کرده، و با نزدیک کردن خدا به چیزی، دو خدا مطرح شده؛ و با طرح شدن دو خدا، اجزایی برای او تصور نموده؛ و با تصور اجزا برای خدا، او را نشناخته است و کسی که خدا را نشناسد به سوی او اشاره میکند و هر کس به سوی خدا اشاره کند، او را محدود کرده ، به شمارش آورده». (فرازی از خطبه یک نهج البلاغه)
انسان ها در ارتباط با حضرت حق به طُرق های مختلفی عمل می نمایند که مهم ترین آنها عبارتند از: ارتباط قلبی با وجود خداوند متعال – عمل به اقتضای این باور و ارتباط – و ارتباط به صورت رو در رو. (چهره به چهره ، Face to Face )
ارتباط انسان با خداوند به صورت رو در رو بدان معنا نیست که انسان رو به روی خالق خود بایستد، بلکه اشاره به این فراز حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) دارد که می فرماید: خداوند متعال در سراسر گیتی حضور دارند و انسان این احساس را دارد که میتواند به صورت عاشقانه رو در رو با حضرت حق ، ارتباطی بنده گونه برقرار نماید.
مگر نه اینکه خداوند متعال در کتاب شریف و گران سنگ خود فرموده است :
و ما انسان را آفریدهایم و میدانیم که نفس او چه وسوسهای به او میکند و ما از شاهرگ [او] به او نزدیکتریم»( آیه 16 سوره ق) لذا با تمسک به آیه شریفه فوق میتوان به این نتیجه رسید که هر زمان بخواهیم می توانیم با خداوند بزرگ ارتباط برقرار کنیم.
این نوع ارتباط زمانی کامل می شود که انسان براثر تکامل روحی و کسب فضائل معنوی به جایی می رسد که میتواند بسیاری حقایق از جمله صفات جلال و جمال الهی را از طریق ارتباط رو در رو و قلبی درک کند البته برقرار نمودن این نوع ارتباط سخت و دشوار است و به معدود افرادی اختصاص دارد ولی در نهایت ارتباطی است زیبا و دست یافتنی.
از جهتی دیگر میتوان به این موضوع نگریست. آنجا که حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام ) میفرمایند: ای انسان در ارتباطات روزمره خود با دیگران متوجه باش که خداوند متعال در همه جا ناظر بر اعمال و رفتار شما است. پس مراقب باشید مبادا عملی از شما سربزند که در محضر خداوند متعال شرمنده شوید.
با اندکی تامل در فرمایشات حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام میتوان به این نتیجه رسید که چنانچه انسان در ارتباطاتش دچار شَر شود بدون هیچ وقفه ای از گردونه ارتباط با خداوند متعال خارج میگردد زیرا شَر، چه از نوع اخلاقی و چه از نوع طبیعی یکی از صفات سه گانه ی خداوند متعال یعنی علم – قدرت مطلق و خیر خواهی خدا را را به چالش میکشاند.
در واقع حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام به این نکته اشاره دارند که ای انسان در ارتباطات خود با خداوند بزرگ با احتیاط عمل کن. مبادا خداوند را محدود به مکان و زمان بدانی که در این صورت دچار مُعظلی بزرگ خواهی شد.
«وَ مَنْ قالَ «فِیمَ؟» فَقََدْ ضَمَّنَهُ ، وَ مَنْ قالَ «عَلامَ» فَقَدْ أخْلَی مِنْهُ. کائِنٌ لا عَنْ حَدَثٍ ، مَوْجُودٌ لا عَنْ عَدَمٍ . مَعَ کُلِّ شَیْءٍ لا بِمُقارَنَهٍ ، وَ غَیْرُ کُلِّ شَیْءٍ لا بِمُزایَلَهٍ ، فاعِلٌ لا بِمَعْنَی الْحَرَکاتِ وَ الْآلَهِ ، بَصِیرٌ إذْ لا مَنْظََََََََََََََُورَ إلَیْهِ مِنْ خَلْقِهِ مُتَوَحِّدٌ إذْ لا سَکَنَ یَسْتَأنِسُ بهِ وَ لا یَسْتَوْحِشُ لِفَقْدِهِ . و آن کس که بگوید «خدا در چیست؟» او را در چیز دیگری پنداشته است ، و کسی که بپرسد «خدا بر روی چه چیزی قرار دارد؟» به تحقیق جایی را خالی از او در نظر گرفته است، در صورتی که خدا همواره بوده، و از چیزی به وجود نیامده است. با همه چیز هست، نه اینکه همنشین آنان باشد، و با همه چیز فرق دارد نه اینکه از آنان جدا و بیگانه باشد. انجام دهنده همه کارهاست، بدون حرکت و ابزار و وسیله ، بیناست حتی در آن هنگام که پدیدهای وجود نداشت، یگانه و تنهاست، زیرا کسی نبوده تا با او انس گیرد یا از فقدانش وحشت کند.» (فرازی از خطبه یک نهج البلاغه)
خطبه فوق، انسان را به این موضوع توجه میسازد که ارتباط با خداوند متعال محدود به مکان و زمان نیست و در واقع انسان میتواند در هر مکان و زمانی با پروردگارش ارتباط برقرار نماید.
از آنجا که فطرت آدمی با معرفت خدا عجین است دعوت به ارتباطات در واقع دعوت به خداشناسی و ارتباط با خداست. از آنجایی که وجود انسان، وجودی وابسته و ممکن الوجود است و نمی تواند آفریننده خود باشد ، احتیاجی مبرم به ارتباط با خالق خود دارد و هر لحظه و در هر مکان احتیاج به این ارتباط در خود احساس می کند بنابراین می طلبد که در زمان و مکان محدود خود موقعیت را غنیمت شمرده و ارتباطی زیبا و با صفا با خالق یگانه ی خود برقرار نماید که همانا این ارتباط در واقع به نفع او به پایان خواهد رسید.
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :
None در تاریخ در پاسخ به این نظر گفته :